Voor ik opstap even snel iets over wat ik zelf dagelijks rijd: een Moto Guzzi Stelvio 1200 V4 van 2008. Deze gebruik ik hoofdzakelijk voor woon-werkverkeer; per week komen er 600 km bij op de teller. Per jaar is dat ongeveer 30.000 km. Maar, met de komende trip naar de Noordkaap kunnen er dit jaar zomaar 8000 km extra bijkomen.
Oké, op pad met de Zero! Motorkleding aan, helm op, handschoenen aan en na de sleutel omgedraaid te hebben kan het avontuur beginnen. Soepel en met een zacht zoemend geluid komt de DSR/X van zijn plaats. Ondanks dat de koppelingshendel en het versnellingspedaal ontbreken, voelt het niet vreemd en mis je die niet onmiddellijk.
Het rijden op de Zero DSR/X ervaar ik als zeer ontspannen, maar zeker niet minder sportief. Door het lage zwaartepunt laat de Zero zich soepel de bochten insturen. Vooral rotondes zijn een feest; niet nadenken over terugschakelen en remmen, nee, gebruik maken van de motorrem, door de bochten heen kijken en maximaal genieten van het koppel van de DSR/X.
Als ik het gas tijdens het rijden loslaat, duikt de Zero meteen. De motorrem werkt heel sterk en in de praktijk gebruik ik de voorrem alleen bij het achteraan aansluiten voor een verkeerslicht, om volledig tot stilstand te komen. Dan dringt de gedachte bij mij op of het remlicht reageert op die (motor)remreactie: nog niet, dat was even wennen. Wat dan verder opvalt is het omgevingsgeluid van bijvoorbeeld de auto’s om je heen als je staat te wachten.
Het voordeel van de motorrem ervaar ik bij het naderen van een rotonde of op de slingerende dijkweggetjes in de Noord-Hollandse polders. Je hoeft je niet meer af te vragen in welke versnelling je rijdt, het is alleen maar een kwestie van door de bocht kijken, de motor van het ene op het andere oor te leggen en doorgaan.
In mijn beleving is de aandacht voor het verkeer, ik noem het maar even 'situational awareness', maximaal. Als berijder kun je je volledig concentreren op het verkeer en dat zal de verkeersveiligheid zeker ten goede komen.
Binnendoor heb ik twee ritjes van pakweg 80 km gemaakt, vooral over slingerweggetjes. Na de eerste rit had ik nog zeker 72% acculading over, na het tweede ritje 65%: iets meer gevraagd van de accu. Maar, met de actieradius zit het dus wel goed.
Thuis moet ie zo’n 1,5 uur aan de stroom om op 95% te komen. De oplaadtijd zal aan een laadpaal vast aanzienlijk korter zijn, vermoed ik, en daarmee zou de Zero voor mij een serieuze optie kunnen zijn voor woon-werkverkeer. Ik rij immers 150 km per dag. Ik heb op werk bovendien de beschikking over een laadpunt. Als ik van sommige mensen hoor dat het af en toe dringen is bij laadstations langs de snelweg en de dekking langs de provinciale wegen nog niet optimaal is, zou ik de motor nu nog niet gaan gebruiken voor meerdaagse uitstapjes.
Samengevat: het is een beetje wennen, maar dan is het maximaal genieten. Vooral de acceleratie werkt verslavend. Die zorgt zelfs bij Panigale-rijders voor gefronste wenkbrauwen al zijn die niet onmiddellijk te zien onder hun helmen. Maar, als ze bij het volgende verkeerslicht naast mij staan valt het kwartje bij de mannen.
Samengevat, de aanschaf (koop/lease) van een Zero voor woon-werkverkeer is een serieuze overweging waard. In de weekenden is de actieradius van dik 200 km voldoende voor een heerlijk toertje in de omgeving.
Cees Wingelaar, 30 mei 2023